In m’n eentje

Vrijdagavond was het Wantij avond. Niks geen wilde avond, maar gewoon lekker in mijn eentje. In een schemerig park ging ik op pad in de hoop wilde konijnen te zien, omdat ik ze op de een of andere manier altijd tegenkom wanneer ik geen camera bij me heb. Just my luck. Natuurlijk hadden ze er uitgerekend vandaag weer geen zin in en besloot ik mijn rondje maar te vervolgen om misschien nog wel wat moois te zien.

Ik weet me altijd prima te vermaken in m’n eentje en kan soms zo genieten van de stilte om me heen. In het Wantijpaviljoen een stukje verderop was wel een bejaardenfeestje aan de gang met een hoempaapaaband (je weet wel, van die blazers en drumstellen).. maar juist het contrast met de stilte rondom de grote vijver was fijn.

Na een rondje om de vijver kwam ik uit bij de kinderboerderij. Op het geluid van een handjevol hangjongeren na, die zich bezighielden bij de ingang van het park, was er verder niemand. Prettig. Helemaal alleen was ik niet, want dit paartje was naast mij begonnen met hun avondritueel. Allebei waren ze zich aan het wassen en niet lang daarna bliezen ze naar me omdat ze het tijd vonden voor hun rust. Bij het weggaan draaide ik me nog eens om en zag ik dat ze allebei hun kop in hun veren hadden laten zakken en al lang onverstoord in slaap waren gevallen.

Welterusten, Wantijpark. Ik zie je later vast nog eens.